NIE DAJ SIĘ DEPRESJI POPORODOWEJ

Pojawienie się na świecie dziecka to teoretycznie najpiękniejszy moment w życiu kobiety. Mała istotka rozbudza całą kobiecą miłość, a poziom empatii uzyskuje nieosiągalne dotychczas rozmiary. W praktyce wygląda to jednak nieco inaczej.

9 MIESIĘCY, PORÓD I CO DALEJ?

Poród to zwieńczenie 9 miesięcy trudów. Poranne mdłości, zaburzenia hormonalne, skoki nastrojów, wzmożone pocenie się, ból w krzyżu to zaledwie maleńki fragment trudności, z jakimi borykają się przyszłe mamy, przez 9 miesięcy ciąży. Naturalnym zatem jest fakt, że po porodzie, kiedy opadną emocje, nastaje zwyczajne zmęczenie.

„BABY BLUES”

Mając na uwadze świadomość, że za chwilę dojdą nieprzespane noce, płacz dziecka, liczne obowiązki związane z jego higieną i rozwojem, załamanie nie wydaje się zaskakującym finałem. 50-80% kobiet po urodzeniu dziecka boryka się z depresją poporodową. Popularnie zwany „baby blues” występuje najczęściej w 5-6 dniu po porodzie, w okresie tzw. nawału mlecznego, czyli nagłego zwiększenia produkcji pokarmu w piersiach. Zwykle stan depresji ustępuje po upływie 2 tygodni. Nie wymaga on leczenia. Należy jednak wnikliwie obserwować kobiety, gdyż kiedy zwykłej płaczliwości i smutkowi zaczynają towarzyszyć stany przesadnego lęku, bezsenności, kiedy kobieta przestaje tracić kontakt z dzieckiem, a dopada ją poczucie beznadziejności, jest to moment, w którym niegroźny „baby blues” zmienia się w depresję poporodową.

OBJAWY DEPRESJI POPORODOWEJ

Zaczyna się od zwykłej płaczliwości, smutku i rozdrażnienia. Kobieta nie do końca zdaje sobie sprawę z powodów takich stanów. Do tego dochodzi apatia, obniżenie chęci robienia czegokolwiek, poczucie braku siły do wykonania najprostszych czynności. Kobieta przestaje odczuwać radość z wykonywania rzeczy, które dotychczas sprawiały jej przyjemność. Drastycznemu obniżeniu ulega jej samoocena, pojawia się natomiast poczucie beznadziejności, postrzegania siebie jako złej matki. Obowiązki związane z opieką nad dzieckiem zaczynają przerastać możliwości kobiety. Często, stanowi temu towarzyszy bezsenność, wzmożony lub obniżony apetyt. Pojawia się poczucie lęku, przybierające formę paniki, w bezpodstawnej obawie o zdrowie i życie dziecka.

NIEOCENIONA POMOC

Pierwszej pomocy udzielić powinni najbliżsi. Troska o kobietę, dobre słowo, pomoc przy dziecku i przede wszystkim otwarty dialog, na pewno okażą się nieocenionym wsparciem. Jednak depresja poporodowa nie zniknie sama, a z uwagi na niosące zagrożenia wymaga kontaktu ze specjalistą i odpowiedniego leczenia. Nie zawsze konieczne jest stosowanie farmakologii. Pomocna okazuje się psychoterapia i psychoedukacja. Jednak o wyborze formy terapii decyduje specjalista.

Źródło: https://www.familion.pl/zdrowie-i-uroda/informacje-na-temat-radzenia-sobie-z-depresja-poporodowa